Medeltida resenärer som Marco Polo (1254–1324) och Ibn Battuta (1304–1368 eller 1369), en affärsman från Venedig och en koranlärd från Tanger, tillbringade decennier borta från sina hemländer. Den förre kom i tjänst hos den mongoliske härskaren Kublai khan, den senare hos sultanen i Delhi Muhammad Shah.
Båda uppträdde med rättmätigt anspråk att vara den mest bereste mannen i världen.
Båda berättade hemkomna om sina upplevelser för personer som nedtecknade vad de hörde, Messer Rusticiano respektive Ibn Juzayy. Båda har blivit lästa av generation efter generation äventyrslystna.
Kurt Villads Jensen, professor i medeltidshistoria vid Stockholms universitet, samtalar med Peter Luthersson.
Ibn Battuta (Tanger, 1304 – Fez, 1368 of 1369) was een islamitische, Noord-Afrikaanse ontdekkingsreiziger die in de veertiende eeuw vanuit Tanger tot aan China en Sumatra reisde. Onderweg leefde hij als koopman en minister. Battuta werd bekend vanwege zijn reisverslagen, die hij simpelweg Rihlah ("reizen") noemde. Hij wordt gezien als een van de grootste reizigers ooit en hij bezocht bijna de gehele islamitische wereld en gebieden daar buiten. Biografie. Over het leven van Ibn Battuta voordat hij op reis ging is weinig bekend. Hij groeide op in een Berbers gezin in de kasba van Tanger.
